Για ένα ακόμα αγώνα με τα σκουλήκια θα μιλήσουμε και θα θυμηθούμε σήμερα, κάπου στα 80s, τον αγώνα στο Καυτανζόγλειο, ήταν 1η αγωνιστική όπως μου θύμισε ο Αλέκος στο facebook, ήταν η τελευταία φορά που πήγαμε Θεσσαλονίκη χωρίς αστυνομική προστασία. Ξεκινήσαμε το μεσημέρι του Σαββάτου απο τη πλατεία Βικτωρίας.
Όλα ξεκίνησαν μετά από δική μου ιδέα, διανυκτέρευση στη Κατερίνη και να φτάσουμε στο γήπεδο 20 λεπτά πριν την έναρξη ώστε να μη μας αναγκάσει η αστυνομία να σκορπίσουμε από την ώρα που θα φτάσουμε και να καταφέρουμε να πάμε οργανωμένα όλοι μαζί στο γήπεδο. Φτάσαμε Κατερίνη λίγο πριν τα μεσάνυχτα σκορπίσαμε στη πόλη και δώσαμε ραντεβού στις 11 με 12 το πρωί. Ο αγώνας άρχιζε στις 2.30.
Γύρω στις 2 Κυριακή μεσημέρι με τη συνοδεία ενός περιπολικού φτάσαμε 500 μέτρα από τη θύρα που είχαμε εισιτήρια. Είχαμε και όρθιους είμασταν 120 άτομα και ανάμεσα μας 2 Άγγλοι σκινχεντ, οπαδοί της Άστον Βίλα αν θυμάμαι καλά, τους είχε φέρει ο Κώστας απ τη Κηφισιά .
Ξεκινάμε προς τη θύρα φωνάζοντας, τότε συνήθιζαν, να δίνουν εισιτήρια στους φανατικούς στη θύρα που θα ερχόντουσαν οι φιλοξενούμενοι. Στο Καραΐσκάκη εμεις πηγαίναμε στην 7 και οι Γαύροι ερχόντουσαν στη σκεπαστή, ηλίθια τακτική που προκαλούσε επεισόδια.
Μπαίνω εγώ πρώτος μαζί με το Γιάννη το ταχυδρόμο απο πισω οι υπόλοιποι, είχε αυτές τις μπάρες που πέρναγε ένας ένας, έρχεται ένα πλήθος κατά πάνω μας, εγώ με το ταχυδρόμο βρισκόμαστε πίσω απ τα σκουλήκια που δίνουν μάχη με τους δικούς μας που βγαίνουν έξω, θυμάμαι το συγχωρεμένο το Τσινίτα με τον Ηλία το Λέμυ να τους αποκρούουν στις μπάρες.
Τελικά τα σκουλήκια καταφέρνουν να βγουν και γω με το ταχυδρόμο βλέπαμε από το πάνω μέρος της κερκίδας τη μάχη που πήγαινε προς το σημείο που είχαμε αφήσει τα πούλμαν.
Όταν τέλειωσε ο αγώνας, αποτέλεσμα δε θυμάμαι, πήγαμε στα πούλμαν που είχαν γίνει καλοκαιρινά οι δικοί μας αλαφιασμένοι να μας περιγράφουν τις φάσεις των επεισοδίων, που κράτησαν αρκετή ώρα, οι δυο Εγγλέζοι και 5-6 άλλοι ήταν άφαντοι, τελευταία φορά είχαν δει τους Εγγλέζους με σπασμένα μπουκάλια μπύρας να ορμάνε ανάμεσα στα Αρειανά.
Στην επιστροφή το κρύο ήταν ανυπόφορο χωρίς παρμπρίζ, χωρίς κανένα παράθυρο το δαγκώσαμε, μόλις φτάσαμε στη Βικτώρια, έκπληξη οι δυο Άγγλοι σκινχεντ μας περίμεναν πίνοντας μπύρες ενθουσιασμένοι με την όλη φάση ήταν γεμάτοι αίματα και χαρακιές, είχαν γυρίσει με ωτο στοπ.. Εσείς στην Ελλάδα ξέρετε να διασκεδάζεται με το ποδόσφαιρο μας έλεγαν, στην Αγγλία δε γίνονται τόσο χοντρές φάσεις..
Όποιος θυμάτε το αποτέλεσμα του αγώνα και τη χρονιά, να το πει για να το προσθέσω στην αρχή του άρθρου. (Δε θυμάμαι απο που βρήκα τη δεύτερη φώτο ελπίζω όποιος έχει κάνει το photoshop να μην έχει αντίρρηση, αν θέλει μπορούμε να βάλουμε το όνομα του κάτω απ τη φωτο).
Σύμφωνα με αναγνώστες είχαμε κερδίσει 0 -3 τον αγώνα.
Mιχάλη το παιχνίδι ήταν στην πρεμιέρα της περιόδου 1985-86, 8-9-1985 για την ακρίβεια και νικήσαμε 0-3. ξΞεκίνησε στις 5.00 και τα επεισόδια έγιναν κυριως με ΠΑΟΚτζήδες, αφού οι Αρειανοί είχαν μπει σχεδόν όλοι μέσα στο γήπεδο. Εκείνα τα χρόνια η οπαδική αντιπαλότητα είχε να κάνει σε μεγάλο βαθμό με βορρά-νότο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑσε που κσαι στα 2 παιχνίδια
Διαγραφήεγω και καποιοι άλλοι μπήκαμε μέσα ανάμεσα στα σκουλίκια και όλοι κίτρινόμαυροι κυρίως χτυπο΄'υσαν δικούς τους γιατι εμεις που μπηκαμε είμασταν μόνο 6
Εχεις δίκιο για το σκορ αλλά βγήκαν και καμια 50ρια Αρειανοι τους ειδα γιατί εγώ τους προσπέρασα και μπήκα μέσα γιατ'ι ήμουν ο πρώτος που μπήκα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι για το βορρα νότο σωστό, έχω κάνει ξενύχτια στο σταθμό Λαρίσης για ..."βόρειους.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤωρα θυμήθηκα το 0 -3 που λες ήταν με τον Ηρακλή 1 πούλμαν, στη πορεία μέχρι τους Παοκτσήδες ήμουν ανεβασμένος σε ένα περιπολικό (οι μπατσοι μου έλεγαν να κατέβω αλλά εγώ τους έλεγα δε σας αφήνω να φύγετε (τελικά έφυγαν και κόντεψα τα τσακιστώ. Είχαμε προπονητή τον Αλέφαντο και γνώριζα απο τις 5 τα ξημερώματα το αποτέλεσμα γιατι το κάθαρμα είχε αγοράσει το παιχνίδι μόνος του ... ο Παρίσης ήταν έξαλλος........ μας είχαν σπάσει μόνο 3-4 πλαινά τζάμια όχι όλα όπως τα σκουλίκια.
ΑπάντησηΔιαγραφή