Το κύπελλο του 1983 στους μαύρους χρόνους

Το φετινό κύπελλο με το θρίαμβο επι των γαύρων με 2-1, μετά από τις περιπέτειες και τη πρώτη επανεμφάνιση στη μεγάλη κατηγορία. Η νίκη της φτωχής σχετικά ΑΕΚ επί των δεκαπλάσια αμοιβομένων παιχτών του οσφπ μου θύμισε το κύπελο του 1983 στον 4ο χρόνο ο μοναδικός τίτλος  στα 10 μαύρα χρόνια επί προεδρίας Ζαφειρόπουλου.

Ήταν το κύπελο που πήρε ο μεγάλος Στέλιος Μανωλάς σαν παίχτης αφού τώρα το πήρε σαν προπονητής.

Τότε νικήσαμε 2 φορές το γαύρο στα προημιτελικά με 2-1 και 1-0 και στο τελικό ο θρίαμβος επι του ΠΑΟΚ στο τελικό του ΟΑΚΑ με 2-0 μας έδωσε το πρώτο μετά απο χρόνια τίτλο που πανηγυρίσαμε έξαλα. (Πήραμε και εκδίκηση απο τον αποκλεισμό απ το ΠΑΟΚ στα ημιτελικά του επεισοδιακού αγώνα του 81 στη Χαλκίδα, λόγο τιμωρίας της έδρας μας).

Ο τελικός

Ήταν Τετάρτη 29 Ιουνίου 1983, διαιτητής ο Αντώνης Βασάρας και επόπτες οι Κουναλάκης, Γερμανάκος.


Το γήπεδο ήταν κατάμεστο.
Εισιτήρια: 72.240

Τα γκόλ της ΑΕΚΑΡΑΣ έβαλαν ο Θεωμάς Μαύρος στο 27' με σουτ και ο Βλάχος στο 80' πάλι με σουτ.

Ο προπονητής Χέλμουτ Σενέκοβιτς κατέβασε στο τελικό τους:
 Χρήστος Αρβανίτης
 Λύσανδρος Γεωργαμλής
 Βαγγέλης Παραπραστανίτης
 Στέλιος Μανωλάς
Τάκης Καραγκιοζόπουλος (65' Μιχάλης Τζιράκης)
Ντίνος Μπαλλής
Γιάννης Δίντσικος (78' Μίροσλαβ Ράντονιτς)
 Χρήστος Αρδίζογλου
Μανώλης Κώττης
Βαγγέλης Βλάχος Αρχηγός ποδοσφαιρικής ομάδας (η μεγάλη ντροπή της ΑΕΚ μαζι με τον Αλεξανδρή)
Θωμάς Μαύρος

σημείωση:

Για όσους δε γνωρίζουν σε 28 αγώνες με το γαύρο στο κύπελλο έχουμε 13 νίκες - προκρίσεις έναντι 15 στις 28 αναμετρήσεις που έχουν προηγηθεί.

Όποιος έφτιαξε τη φωτο να μου πει να γράψω το όνομα του.

Το βόλεϋ της ΑΕΚ, η ιστορία από την αρχή

Εγώ πρώτη φορά παρακολούθησα αγώνα βόλεϋ της ομάδας μας μόλις ξαναιδρύθηκε το 1982,  όταν έπαιζε στη 3η ή 4η κατηγορία της Αθήνας.  Έδρα μας το γυμναστήριο της Λεοντίου σχολής.

Στα εκτός έδρας πηγαίναμε οι 4-8 φίλαθλοι (ταχυδρόμος, Μίλτος, Σπύρος Μιχαλάς, εγω (Μισελ), Αυστραλός, Τονταϊ, Σακης Ζοφριά),  με το πούλμαν της ομάδας. Ο προπονητής κύριος Ορέστης Παπαδόπουλος, ένας σπουδαίος άνθρωπος μας το επέτρεψε. Καμιά φορά ερχόταν κι ο Χατζηχρήστος αν είχε κάποιο συμφέρον.

Την επόμενη χρονιά ανεβήκαμε συ 2η Αθήνας, εκεί σε κάποιους αγώνες έχιναν και επεισόδια. Στον αγώνα με την Αργυρούπολη είμασταν εγώ ο Γιάννης Ταχυδρόμος, ο Σπύρος ο Μιχαλάς αν δε κάνω λάθος και ο συγχωρεμένος ο Αυστραλός. Η λίγοι αστυνομικοί για να προστατέψουν την ομάδα κι εμάς απο τους 200 βαζελόγαυρους που είχαν μαζευτεί έφτιαξαν κάτι σα διάδρομο ανάμεσα τους περνώντας μας έφτυναν, πετούσαν κέρματα και αναπτήρες.

φωτο απο τη Λεόντιο Τζιμάκος, Ελένη, Τζιοβάνι πίσω του εγώ και πίσω μου ο Σπύρος ο Μιχαλάς.

Τον αγώνα τον είδαμε πίσω απ το πάγκο. Τα ίδια και χειρότερα έγιναν στο Ρέντη αυτή τη φορά ήταν όλοι γαύροι και μπήκαμε χωρίς καμιά προστασία, πάλι πίσω απ το πάγκο που συνεχώς αποκρούαμε πέτρες.

Την επόμενη χρονιά στην 1η Αθήνας είχε ανέβει κι ο Ρέντης βάλαμε πούλμαν 50 άτομα εναντίον 150  στην αρχή αλλά πριν ακόμα αρχίσει ο αγώνας οι Γαύροι με τηλέφωνα μάζεψαν όλη τη Σαρα και τη Μάρα έγιναν 500.  Δε θυμάμαι πολλά γιατί έπεσε πολύ ξύλο το μόνο που μου έχει μείνει στο μυαλό είναι ο Χατζηχρήστος να βλέπει τον αγώνα πάνω σε ένα κυπαρίσσι.

Κατευθείαν ανεβήκαμε 3η εθνική κατηγορία μετά 2η που έδιωξαν τον Ορέστη το προπονητή (αργότερα τον προσέλαβαν στο νέο τμήμα γυναικών) Εκεί που αγοράσαμε έτοιμη ομάδα απο τα Μεσόγεια μαζί με τη θέση της στη 3η ή τη 2η (δε θυμάμαι ακριβώς) εθνική κατηγορία.

Στη 2η εθνική το τμήμα ανδρών κόλησε 2-3 χρόνια στην 1η εθνική ανέβηκε το 1994 και υποβιβάστηκε την ίδια χρονιά. Την επόμενη ανέβηκε πάλι και πήγε καλά αν δε κάνω λάθος είχε προπονητή το συμμαθητή μου το Τεντζέρη.