Εγώ αποφάσισα να πάω μόνος με το τρένο, είχα πάει το μεσημέρι κατά τις 4 για καφέ με το Σπύρο το Μιχαλά, πήρα τηλέφωνο να μάθω δρομολόγια τρένου, έφευγε στις 11 το βράδυ. Έτσι είπαμε με το Σπύρο να πάμε στο Σπόρτιγκ που ήταν κοντά να δούμε Σπόρτιγκ -Αρης μπάσκετ.
Μπαίνουμε στο γήπεδο απέναντι υπήρχαν γύρω στα 50-60 σκουλίκια, έκαναν εξέδρα. Ξαφνικά βλέπω ανάμεσα στα σκουλίκια που φωνάζουν ένα δικό μας το "Κέρμιτ" απ τα Πατήσια παλιότερα τον έλεγαν και ¨ασσο" με το Σπύρο προχωράμε γοργά προς τους αρειανούς μπαίνουμε ανάμεσα τους και βουτάω απ το γιακά το "κέρμιτ", τα σκουλίκια ψιλοσάλταραν ΚΑΘΗΣΤΕ ΚΑΤΩ φώναξα κι ο "κερμιτ" τους ειπε ενταξει δε τρεχει τίποτα. Τον τράβηξα 5-6 μέτρα παραπέρα, τι δουλειά έχεις εσύ εδώ ρε, του λέω και αυτός ο ηλίθιος για να με καλοπιάσει με το φτωχό μυαλό του μου λέει "έλα ρε πάνκη, δε τρέχει τίποτα για πλάκα ήρθα", το καλόπιασμα ήταν το ότι με αποκάλεσε πανκη, εγώ ούτε ήμουν ούτε καν έμοιαζα με κάτι τέτοιο.
Του ρίχνω μια σφαλιάρα και του λέω για πλάκα δηλαδή φώναζες "Ελλας Ελλάς γαμιέται η Αθήνα κι ο Πειραιάς" Έλα ρε πάνκη συγνώμη έκανα βλακεία. του ρίχνω δεύτερη φάπα και του λέω μη σε ξαναδώ στη Φιλαδέλφεια θα σε τσακίσω. Αυτός επέμενε, έλα ρε πάνκη συγχώρεσε με. Εκείνη την ώρα έρχεται κι ο πιο μάγκας των σκουλικιών ο "λουρίδας" δύο μέτρα τουλάχιστον και το μαλί μοϊκάνα. Πάρε το φίλο σου και φύγε του λέω γιατί θα τη πληρώσεις εσύ. Ο "κερμιτ" δε ξαναπάτησε στην ΑΕΚ ενώ μέχρι τότε δεν έχανε αγώνα ..... οι μεγαλύτεροι απο σας θα ξέρετε για ποιον μιλάω.
Στο σταθμό του ηλεκτρικού αφού αφήσαμε τα σκουλίκια μου μας αγριοκοίταζαν να φύγουν, μόλις έκλεισαν οι πόρτες άρχισαν να μας βρίζουν και να μας απειλούν καθώς το τρένο έφευγε. Χαιρέτισα το Σπύρο που πήγαινε απο την άλλη πλευρά προς το σπίτι του, μπήκα σε ένα βαγόνι προς Ομόνοια.
Κατεβαίνω Ομόνοια και μπροστά στ Νέον βλέπω τον Αυστραλό (απο ότι άκουσα έχει πεθάνει) του λέω πάω Σέρρες έρχεσαι? Σε πόση ώρα φεύγει το τρένο μου λέει, Σε δυο ώρες και κάτι απαντώ. Αρχίζω τη τράκα γιατί δεν έχω μία θα σε βρω στο σταθμό Λαρίσης μου λέει.
10.40 είκοσι λεπτά πριν ξεκινήσει το τρένο έρχεται με ένα καράφλα, να του λέει δε σου λέω ψέματα με το παιδί μαζί θα πάμε εκείνος μπροστά στο εκδοτήριο του δίνει ένα πεντακοσάρικο 900 με επιστροφή είχε το εισητήριο μετράει μέχρι και φραγκοδίφραγκα έχει 800 του δίνω και γω άλλες 100 δρχ βγάζει το εισητήριο. Μπαίνουμε στο τρένο μαζί με το καράφλα βρίσκουμε ένα κουπέ με μόνο του το Τσακατσούκα μέσα. Μπαίνω ο Αυστραλός προχωρά με το καράφλα ψιθυρίζωντας αύριο τέτοια κατά τη 1 θα είμαι εδώ ...... Ποιός γαμάει ποιόν με ρωτά ο τσακατσούκας εγώ παρά το ότι ήμουν 18-19 ετών δεν είχα πάρει χαμπάρι. Τι λες του λέω δε νομίζω, τι δε νομίζεις βρε μαλάκα κάνει μπάμ μου λέει.
Εγώ έπεσα απ τα σύννεφα, τότε είχαν ακόμα κατοίκους. Σε πεντε λεπτά το τρένο ξεκινά ο Αυστραλός μπαίνει στο κουπέ, ουφ έφυγε κάνει, καλά ρε μαλάκα εισιτήριο για το γήπεδο πως θα πάρεις? του λέω, δε ξέρω μου απαντά, πάρε ένα πεντακοσάρικο για να φας και κάτι, του λέω (το εισιτήριο έκανε 300 δρχ). Δώσε μου και μένα ούτε εγώ έχω, πετάγεται ο τσακατσούκας, σάλτα και γαμήσου μαλάκα του απαντώ και αράζω σε μια γωνιά.
Ο Τσακατσούκας (τον έλεγαν έτσι γιατί στη Φιλαδέλφεια πουλούσε πασατέμπο φωνάζωντας ΕΛΑ Ο ΤΣΑΚΑΣ - ΈΛΑ Ο ΤΣΑΚΑΣ - Ο ΤΣΑΚΑΤΣΟΥΚΑΣ ) μου είπε θα μείνω αλλη μια μέρα στις Σέρρες έμαθα έχουν δυο νοσοκομεία, βρίσκω συγγενείς ετοιμοθάνατων ή σοβαρά άρρωστων και τους πουλώ θαυματουργές εικόνες και μου δειξε, ενα κομάτι κόντρα πλακέ με κολλημένη μια εικόνα απο βιβλίο θρησκευτικών.
Ήπιαμε κάτι μπύρες στο εστιατόριο του τρένου και βρήκαμε τρεις 17χρονους, που πήγαιναν να δουν τη θεια τους αλλά μας είπαν ψέματα, πως πάνε δήθεν για τον αγώνα και θα μείνουν και δυο μέρες μάλιστα ο ένας είχε στη τσάντα του και κασκώλ και καταλήξαμε να τραγουδάμε συνθήματα στις 2 τα ξημερώματα. Κοιμήθηκα λίγο και στις 7 φτάσαμε θεσσαλονίκη Φωνάξαμε ένα δυνατό Ε-Ε-ΕΝΩΣΙΣ και μετά ο ένας απ τους τρεις πιτσιρικάδες φώναξε "Βούλγαροι".
Ο σταθμάρχης έπαθε αμόκ, ποιος το είπε αυτό φώναζε! Ξαναπές το μπροστά μου βρε ζάβλακα! Δεν έχεις αρχίδια να το πεις τώρα? Το συνέχιζε κανα πεντάλεπτο ώσπου είπε " Γαμιέστε όλοι οι ΑΕΚΤΖΗΔΕΣ ". Με αυτό σάλταρα. Εγώ το είπα ρε μαλάκα τι θέλεις? του λέω. Μπαίνει μέσα έξαλλος διώχνει όλους τους επιβάτες και τους συναδέλφους του από ένα βαγόνι μπαίνει σε ένα κουπέ και μου λέει! Έλα να μετρηθούμε.
Έβγαλε το μπουφαν εγώ κράτησα το πέτσινο που είναι σα πανοπλία δερνόμασταν επι 15 λεπτά, Εγώ μπορεί να είχα κάποιες μώλωπες στο πρόσωπο αλλά αυτός είχε φάει τόσες στα πλευρά και στα νεφρά του που τον πήγαν νοσοκομείο. Προς τιμή του δεν είπε τίποτα στην αστυνομία. Το τρένο όμως χωρίς σταθμάρχη καθυστέρησε 2 ώρες και φτάσαμε Σέρρες 20 λεπτά πριν τη σέντρα.
Μπαίνουμε γήπεδο, αφού φτάσαμε τρέχοντας και βλέπουμε πως είμασταν μεσα στην εξέδρα των φανατικών Σερραίων ενω οι δικοί μας βορειοελλαδίτες ήταν δίπλα μας χώριζε ένα κάγκελο 5 μέτρα ψηλό οι πιο νταήδες και μεγαλόσωμοι άρχισαν να έρχονται προς το μέρος μας, ο Αυστραλός σα μαϊμού σκαρφαλώνει και πηδάει δίπλα σε λίγα δεύτερα. Έλα έλα με φώναζαν οι δικοί μας, ανεβαίνω στο κάγκελο αλλά 5 μέτρα κι απο κάτω σκαλιά. Εγώ έχω πρόβλημα με τον αστράγαλο απο 2 μέτρα να πηδήξω γυρνά και πρήζεται, κουτσαίνω για μέρες. Είμαι γύρω στα πέντε λεπτά στο κάγκελο, από τη μία φώναζαν πήδα θα σε πιάσω, από την άλλη κούναγαν βρίζοντας το κάγκελο για να πέσω. Μου φάνηκαν τα 5 λεπτά μιά ώρα ώσπου αναγκάστηκα να κρεμαστώ απ το κάγκελο και να πέσω από μικρότερο ύψος.
Ευτυχώς δε γύρισε ο αστράγαλος και προσγειώθηκα πάνω σε σκαλοπάτι κι όχι ανάμεσα σε δύο. Τελειώνει ο αγώνας τα μεγάφωνα λένε οι οπαδοί της ΑΕΚ για την ασφάλεια τους να παραμείνουν στο γήπεδο, όμως το τρένο μας έφευγε σε 20 λεπτά και ο σταθμός ήταν 15 λεπτά τρέχοντας. Φύγαμε με τη μία, προλάβαμε 28 ώρες ταξίδι με το τρένο για δυο ώρες στις Σέρρες για να δούμε ΑΕΚ.
Απο την επιστροφή δε θυμάμαι τίποτα μάλλον θα κοιμόμουν συνέχεια.
Α και κάτι που για μένα δεν έχει μεγάλη σημασία κερδίσαμε 0-2 με δυο γκολ του Γιάννη του Δίντσικου.
Όποιος θυμάται χρονιά να μου το πει να το προσθέσω.
(Δεν έχω βάλει χρονιά γιατί μου έχουν πει 3 διαφορετικές ημερομηνίες) καλύτερα έτσι στις αρχές των 80s.
Οι φώτο δεν είναι δικές μου αν τις δει όποιος της έφτιαξε να μου πει να αναφέρω το όνομα του.
