Δε ξέρω αν τους θυμάμαι όλους. Εγώ (Μισελ) Ο Κάρολος (Τζιμάκος)Rip, η Ρούλα απ τη Πετρούπολη, ο Σίμος, ο Έντυ (Rip), ο Κώστας απ το Χαϊδάρι, ο Κοτόπουλος απο τη Λούτσα, ο Λάκης απ το Πειραιά (Rip), o Λάζαρος, Τσέλσυ, Ιάσωνας, Τονταϊ (Παναγιώτης), Χρήστος Καλαμάκι, Δυο Πατησιώτες, Κώστας Ανάκασα, Φασούλας, ο Ράμπο, ο Χομεϊνί. .... ένας πρεπει να μας λείπει Γιώργος από Κολωνό όπως λένε στα σχόλια και τα ονόματα των 2 από τα Πατήσια (Ο Πρεκας κι ο Μοβόρος αποκλείεται να ήταν γιατι θα είχαν φάει τα λαρύγκια των Παοκσηδων). Θα διαβάσουν το άρθρο ας μιλήσουν μπορουν και σχόλιο στο blog.
Οι οποίοι αναγνώρισαν τους 2 παοκσηδες απ τα Πατήσια που τελικά αποφασίσαμε να τους πάρουμε, και για το οικονομικό γιατι τα λεφτα τους θα πρεπε να βαλω εγώ αλλά κυρίως σε μια προσπάθεια επικίνδυνη που αναλάβαμε εγώ με το Σίμο και τελικά απέτυχε να προσπαθήσουμε ενα ειδος ανοχης ενάντια στο Βαζελο (ήταν λογο Βαλιτσογιάννη ο γαύρος της εποχής) κάτι που το είχαμε πετύχει με τους γαύρους οργανώνοντας συντονισμένες επιθέσεις.
Όταν φτάσαμε και μας άφησαν κάπου μετά το Λευκό Πύργο εγω ο Σιμος και τα δυο παοκια πήγαμε στο πρώτο σημείο συνάντησης των Παοκσηδων ενα καφενειο με μπιλιάρδα, εγω φορουσα το κασκωλ στο λαιμο με κουμπωμένο το μπουφάν, αλλά φαινόταν και ο μπράβος που ανέλαβε με παράκληση των δυο απ τα Πατήσια, κάποια γρια τεράστια με το όνομα Ηράκλης ο οποίος μόλις ανέλαβε τη φύλαξη μας έβαλε ένα μεγάλο λοστό στο παντελόνι του. Μου είπε κρύφτο καλύτερα το κασκώλ όλοι σε κατάλαβαν.
Μετά από μιά ώρα όλοι ξεκινήσαμε για το δευτερο ραντεβού όλων των παοκιών. Φτάσαμε στη πλατεία Αριστοτέλους νομίζω, τη κεντρική της Θεσσαλονίκης μα σε 15 λεπτά είχε διαδοθεί σε όλους "δυο οριτζινάλια που μετράνε είναι ανάμεσα μας" έβλεπα τους ρουφ που έφερναν μεγαλόσωμες ασχημόφατσες και με έδειχναν. Ο Ηράκλης ήρθε και μας είπε χωθήτε στο πρώτο ταξί γιατί ούτε εγώ μπορώ να τους σταματήσω μπαίνοντας στο ταξί σταθηκε με το λοστο στα χέρια για να τους καθυστερήσει μόλις ξεκινησε ένας όχλος μας κυνηγούσε και πετούσε ότι έβρισκε ευτυχώς δε μας πέτυχε τίποτα, πήγαμε Τούμπα και μπηκαμε στη θύρα μας.
Οι υπόλοιποι 17 όπως μου είπε τώρα ο Τσέλσυ πήγανε στο Πανόραμα που έμενε η ομάδα και ήταν σχετικά ασφαλείς κι απο κει στο γήπεδο.
 |
| Απ το τελικο κυπέλου στο χαντμπολ |
Στο γήπεδο ήμασταν μόνοι οι 19 + καμια 10-12 θαρραλέους ντόπιους Μακεδόνες, όπως οι αδελφοι Πατσά (ψευδώνυμο Σιούτα είναι το κανονικό) νομίζω και ο Κιτσόπουλος, ο Σίμος απ τα Γιανιτσά ο Μιχάλης . Εντύπωση μου έκανε πως φώναζαν εν χορο δείχνωντας τη μοναδική γυναίκα "εισαι ωραά αλλά πουτάνα Αθηναία" και αυτή έδειχνε κολακευμένη απο το ωραία. Εμείς τους προκαλούσαμε ο Κοτόπουλος με νοήματα ζητουσε απο παοκι να βρεθουν εξω για να του κοψει το λαρύγγι, Ο Κάρολος έκανε κάτι παρόμοια υπήρχαν και καμιά δεκαριά που απλώς τουρτούριζαν από το κρύο και προσπαθούσαν να ζεσταθούν με ζεστό καφέ ή κανα μπάφο.
Μόνη προστασία 10 καπελάκηδες 5 στη μια πλευρά και 5 στην άλλη........ οι εξαγριωμένοι ΠΑΟΚΣΗΔΕΣ που μας ειχαν κυκλώσει ήταν γύρω στις 4 χιλιάδες.
Έλεγα στον επικεφαλής των καπελάκηδων να ζητήσει ενισχύσεις αλλά αυτός ήρεμος, μη φοβάσαι παιδί μου εμεις είμαστε εδώ.
Το εκπληκτικό όταν καμιά 50ριά πήδηξαν ξαφνικά τα κάγγελα οι 10 καπελάκηδες τους έδειραν με τα παλιά ξύλινα γκλομπς και τους πέταξαν έξω απ το γήπεδο. Ομολογώ πως χρωστάμε ένα ευχαριστώ σε αυτούς κι ας είναι μπάτσοι ήταν παλικάρια με ... πιο βαριά απ του τσολιά.
Οι νεώτεροι δε μπορουν να φανταστούν πόσο δύσκολο ήταν εκείνη την εποχή χωρις ματ χωρίς προστασία να πας Θεσσαλονίκη (όπως και το αντίθετο, περνουσαμε ολη τη νυχτα στο σταθμό Λαρίσης όταν έπαιζαν με κάποια μικρη Αθηναϊκή ομάδα μήπως και τσακώναμε κάποιο και συχνα τα καταφέρναμε)
Την επόμενη θα σας πω για τον αγώνα με τον Ηρακλή, που 21 ατομα κάναμε πορεία, μας πήγαιναν συνοδεία 3 περιπολικά και 10 πεζοι μπάτσοι καπελάκηδες και μόλις εμφανίστηκαν καμιά 500ριά Παοκια, οι μπάτσοι έγιναν μπουχός.
